De meest zinloze opmerking van je instructeur

Dat is nogal een titel zeg, Elke.
Daar gooi je wel even een knuppel in een hoenderhok, nounou. Maak dat maar eens waar. Er zijn immers vele instructeurs die dit roepen. En daar ga jij nu wat van zitten vinden. Poepoeh.
Maar het is wel zo: instructeurs roepen weleens iets
​waar je -naar mijn mening en excusez les mots- geen drol aan hebt. Deze opmerking is er één van.
​En wat is dat dan, die opmerking? Dat lees je in deze blog!

---

                                                Die opmerking is.....tatatataa....(tromgeroffel)


                                          "HAKKEN LAAG!"
                                                   (brullende instructeur even zelf verzinnen)

Nieuwe leerlingen die ik lesgeef zie ik vaak keurig netjes hun 'hak uitdrukken'. 
Zo ook Annelot, een nieuwe leerling die ik sinds een half jaar lesgeef. 
Al tijdens de eerste les viel me op dat ze haar hak naar beneden duwde. Toen ik haar vroeg waarom ze dat eigenlijk deed, zei ze: "Ja, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. Ze zeggen altijd dat dat moet en mijn vroegere instructeurs riepen dat altijd, dus daar komt het waarschijnlijk vandaan". 
En Annelot is niet de eerste leerling met deze reactie. 
Ook mij is het niet vreemd: als ik voor iedere keer dat ik 'hakken laag' te horen kreeg op de manege een kwartje had gekregen, kon ik er nog wat paarden bij kopen. 
Maar echt, je hebt er niets aan. Ik heb Annelot uitgelegd waarom ik denk dat je die opmerking uit je geheugen kunt wissen en haar laten voelen hoe het anders kan. 
Ze was stomverbaasd. En blij, dat ook. Haar paard overigens ook, die kan lekkerder doorlopen ;-)

Waar komt die uitspraak dan vandaan?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet waarom instructeurs dat zijn gaan roepen.
Mijn vermoeden is dat het een uitspraak is voor mensen die hun benen heel erg optrekken. 
Als je je benen heel erg optrekt, dan piept je hak inderdaad omhoog. 
Maar roepen 'hak laag', is pure symptoombestrijding en brengt je werkelijk helemaal niets. 
Wanneer je je benen optrekt heb je andere aanwijzingen nodig en oefeningen om je bewuster te maken van je eigen lijf en hoe jij het gebruikt. 

Wat gebeurt er dan precies biomechanisch gezien wanneer je als ruiter je 'hakken uitdrukt'?
Ieder lichaam is anders en heeft zijn eigen voorkeuren en compensatie-gewoontes, maar de kans is groot dat dit gebeurt:

1. Je zet je enkelgewricht vast
2. Dat betekent dat je niet meer kunt veren in je enkel
3. Dat betekent dan weer dat je zeer waarschijnlijk ook niet meer meeveert in je knie
4. Vermoedelijk kom je in een stoelzit terecht doordat je onbewust ook je onderbeen naar voren duwt terwijl je je hak omlaag drukt
5. Je komt daardoor achter de beweging van je paard. Daarmee rijd je je paard automatisch alsof het een konijn is. 
6. Daarnaast span je door je hak uit te drukken ook je binnen-bovenbeenspier aan en druk je jezelf als het ware uit het zadel
7. Met een beetje pech knijp je, om je balans te bewaren, met je knieën in het zadel. 
8. Je paard wordt hierdoor geblokkeerd in zijn beweging, kan zijn achterhand niet onderbrengen en mist vrijheid in de schouder

Bovenstaand patroon komt relatief gezien het vaakst voor, maar natuurlijk zijn er ook andere effecten te bedenken die voortkomen uit de naar beneden geduwde hak; je kunt heel misschien nog wel veren in je knie, maar ter compensatie zit je dan waarschijnlijk te ver naar voren en span je je bilspieren waardoor je de beweging van je paard niet meer kunt absorberen.  

Domino-effect
Je ziet dat 'hakken laag', een soort domino-kettingreactie teweeg brengt die jou en je paard niet ten goede komt. 
Je voelt de beweging van je paard niet meer en kunt dus geen 'gesprek' meer met hem voeren. 
Je kunt je paard niet helpen in zijn balans, want je bent bezig met je eigen balans te bewaren. 
Dat is zonde. De oplossing is meer inzicht in anatomie en biomechanica.
En da's eigenlijk heel logisch: als ik dit niet beweeg, dan kan dat ook niet bewegen. 
Daarnaast moet je werken aan je eigen lijf: wees je bewust van je houding, gewoontes, beperkingen en bewegingsmogelijkheden. 
Leer voelen wanneer je spieren spant en loslaat en leer je lijf -als ware het een instrument- zo zuiver en gedetailleerd mogelijk bespelen.
Dat is niet altijd makkelijk en ik kan je uit ervaring vertellen dat het jaren duurt en de zoektocht nooit stopt. Maar als je steeds opnieuw kunt ontdekken dat het nóg subtieler kan met je paard: man, da's pas mooi. 


Herken je dit?
Riepen instructeurs tegen jou weleens dat je je 'hakken moet uitrdukken'?
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal!

​* Vond je dit een nuttig artikel? Deel het dan via Facebook, Twitter of Linkedin zodat jouw netwerk er ook van kan profiteren!


P.s: er staan toffe workshops en dagcursussen gepland waarin je meer leert over dit onderwerp!
​Check de agenda voor meer informatie!