Antropo-watte?!

‘Ach wat lief, hij geeft een kusje!’
'Kijk, een lachend paard!'
‘Mijn paard is altijd boos als ik een half uurtje te laat ben met voeren’

Komt dit je bekend voor?
Volgens mij doen we het allemaal wel eens: eigenschappen of gevoelens op onze paarden projecteren die ze niet hebben.

Een ander woord daarvoor is ‘antropomorfisme’.
Antropomorfisme is het toedichten van menselijke eigenschappen aan niet-menselijke objecten zoals natuur, robots of dieren.
Dat is niet altijd erg of schadelijk, maar dat kán het wel zijn.

Het risico van antropomorfisme is namelijk dat je volledig voorbij gaat aan de natuurlijke behoeften en het natuurlijk gedrag van het paard. 
Een paar voorbeelden:
- Ik heb het koud dus mijn paard moet een deken op.
- Ik heb het koud dus ik haal mijn paard uit de wei en zet hem lekker in zijn warme stal.
- Ik eet graag elke dag iets anders, mijn paard voer ik dus ook elke dag iets anders.
- Ik slaap ‘s nachts, mijn paard moet ’s nachts dus ook zijn rust hebben.
- Ik vind het rotweer dus mijn paard blijft op stal.
- Ik ben moe van de buitenrit van gisteren dus mijn paard is ook moe en blijft binnen.
- Ik eet drie keer per dag, mijn paard dus ook.
- Ik eet graag een tussendoortje dus mijn paard krijgt ook tussendoortjes.

Andere voorbeelden zijn het invlechten met lintjes en strikjes, een patroontje scheren, een ketting omdoen of het vieren van de verjaardag van je paard. 
Paarden hebben geen tijdsbesef, dus een verjaardag zegt ze niets.
Maar natuurlijk zal hij die worteltaart die je gemaakt hebt met smaak opeten!
In sommige gevallen is antropomorfisme dus helemaal niet zo erg, maar wel wanneer je daardoor voorbij gaat aan 'de aard van het paard'. 

Een andere antropomorfe stelling is ronduit gevaarlijk voor ons mensen:
'Mijn paard zal mij nooit iets aandoen'. 
Ik wil hiermee niet al onze lieve paarden tot moordlustige monsters bombarderen, maar ik wil er wel mee aanstippen dat het feit dat jij je paard nooit iets aan zou doen niet wil betekenen dat hij jou niet (per ongeluk of niet) kan verwonden.
Blijf dus ook als het om veiligheid gaat, opletten dat je je paard als paard beschouwt en niet als mens. 

Wees je er dus bewust van wanneer je menselijke eigenschappen of voorkeuren op je paard projecteert.
Wij knuffelen wel graag met onze paarden, maar doen ze dat onderling ook?
Verdiep je in zijn natuurlijke gedrag en behoeften en zorg dat je paard vooral paard kan zijn en geen mens. Op die manier houd je je paard gelukkig en dat komt jullie relatie alleen maar ten goede!

Bronnen en meer informatie:
http://www.poldox.nl/mens-en-dier/antropomorfisme.html
http://www.paardenspul.nl/de-psychologie-van-het-leren-antropomorfisme/

En jij, maak jij je weleens schuldig aan antropomorfisme?
Op welke  manier?
Ik zelf maak me er weleens schuldig aan met onze hond - nu nog een jonge puber. 
'Hij weet dat hij schattig is' zeg ik dan. En volgens mij IS het echt zo ;-)

Antropomorfisme: lachen behoort niet tot het natuurlijk gedrag van paarden